De activiteit is niet anders dan in de vorige stappen. Als deze stap moeilijk gaat, ligt het aan de verwachtingen die het kind heeft, vrees voor overvraging, onduidelijkheid of aan de oefen omstandigheden. Een enkele keer speelt er een vermijdingspatroon dat een gewoonte is geworden, zoals bij Karl.
Kijk nog eens of het kind goed weet wat er verwacht wordt en wat nog niet. Sanne was bang dat de therapeut na afloop aan juf zou vertellen dat ze gepraat had en dat de juf of de kinderen haar dan in de klas vragen zouden stellen. Herhaal de uitleg en help het kind herinneren aan de stapsgewijze aanpak in de vorige fase. Vertel nog eens dat je het kind nooit zal overvragen en dat je altijd een tussenstapje kan verzinnen, zodat het nooit te eng of te moeilijk wordt. Leg goed uit hoe lang je gaat oefenen, welke stapjes je gaat nemen en wat de afspraken zijn met de leerkracht en de klas. Betrek de leerkracht daarbij. Vereenvoudig zo nodig het spelletje.
Vraag je af of er belemmerende omstandigheden waren. Haalde je het kind uit de klas tijdens een favoriete activiteit en was het daar boos over? Was de ruimte geschikt en veilig genoeg?
Als je niet kan ontdekken wat het probleem is en het lukt niet met een tussenstapje of extra geruststelling om verbale communicatie op gang te brengen, breek de oefening dan tijdig af. Het helpt niet om lang te proberen het kind met spelletjes op zijn gemak te stellen. Het kind is inmiddels bij jou op zijn gemak, er is een werkrelatie en er is motivatie. Lang doormodderen verlengt de faalervaring en lost het probleem vaak niet op. De therapeut van Sanne legde het zo uit:
“Sanne, ik zie dat je het spel nog niet durft. Dat is jammer, want ik weet dat je het goed kan en ik zie ook dat je het heel graag wil. Er is blijkbaar iets wat het nog te moeilijk maakt. Ik weet alleen niet precies wat. Ik wil het graag voor je oplossen, maar we hebben het nu allebei goed geprobeerd en het is nog niet gelukt. Dat is helemaal niet erg. Ik moet gewoon een tussenstapje voor je bedenken en dan lukt het volgende keer wel. Daar moet ik even goed over nadenken. Jij bent dapper genoeg, dat heb ik al lang gezien. Je bent al zo hoog in de toren geklommen en je kan zo goed dapper denken. Ik ga een tussenstapje bedenken en ik kom overmorgen weer. Dan gaan we zorgen dat het je lukt.”
Sanne vertelde later thuis waar ze bang voor was geweest en moeder stuurde direct een bericht via het portaal. Zo waren de leerkracht en therapeut snel op de hoogte en konden zij zorgen voor de benodigde veiligheid en het bijstellen van verwachtingen. De volgende keer lukte het Sanne niet alleen stap 12, maar ook 13-15 te nemen.