Therapie voor Selectief Mutisme

Stap 18     Klasgenootje

Doel

 

Werkwijze en activiteiten

 
Het kind gaat nu met de leerkracht oefenen met spreken in bijzijn van klasgenootjes. We beginnen met één klasgenootje, liefst een vriendje of vriendinnetje en vragen er geleidelijk aan anderen bij.

Zowel de therapeut (tijdens therapiesessies) als de leerkracht leggen van tevoren uit wat er verwacht wordt. In de therapie wordt de nadruk gelegd op complimenten over de voortgang en op de handige hulpjes die het kind kan gebruiken om deze nieuwe stappen aan te durven. De leerkracht legt de nadruk op de praktische afspraken (hoe, wat, wie) en vertelt dat, wat het kind in de aparte ruimte durft, nog niet hoeft in de klas.

Voor sommige kinderen is het prettig als de leerkracht dit ook met de klasgenootjes bespreekt. Zij maken zich zorgen dat klasgenootjes er over zullen praten tegen andere kinderen of hen ook vragen zullen stellen in de klas of op het schoolplein. Dat geldt vooral voor kinderen die nog nooit hun stem hebben laten horen op school. Voor andere kinderen is het fijner als het niet expliciet besproken wordt. De leerkracht kan verbazing bij andere kinderen dan met een terloopse opmerking nuanceren.

Exposure spelletje

De leerkracht bespreekt van tevoren wie er mee mag doen. Het kind mag kiezen, maar de leerkracht kan helpen door de keuze te beperken.
Er wordt een eenvoudig spelletje gekozen, waarin losse woorden gevraagd worden, of een eenvoudige lestaak (woorden lezen, tellen).
Het spel wordt kort gehouden (niet langer dan 10 minuten). Sommige kinderen durven tijdens het spel de woordjes te zeggen, maar daarna niets meer. Dat is prima, maar vereist wat uitleg aan het klasgenootje.
Er wordt nu niet meer per woord beloond. Als de opdracht gelukt is, kiezen beide kinderen een sticker uit. Het kind plakt deze op zijn stickerkaart.

Het Luiderslot

Het spel uit het Luiderslot kan gebruikt worden als exposure spel.

Overgang naar de volgende verdieping van het Luiderslot als:

Met welke stap ga je verder?

 

Tips

Alleen belonen als het lukt

Soms lukt het een kind niet om deze stap in één keer te zetten. Voor de leerkracht is dat moeilijk en het gebeurt vaak dat de leerkracht het kind dan toch beloont met een sticker omdat het zo goed zijn best gedaan heeft, ook al heeft het niet aan de gestelde verbale eisen voldaan. Vaak vindt een leerkracht het zielig om het andere kind wel een sticker te geven (als dit al beloofd was) en het kind met selectief mutisme niet. Hoewel dit inderdaad zielig is, is het toch terecht. Het werkt averechts als het kind stickers verdient voor stappen die niet echt gemaakt zijn. Zie bij tussenstapjes voor tips om het kind met selectief mutisme te steunen en te zorgen dat deze stap uiteindelijk haalbaar wordt.