Hoe kunnen we de spiraal doorbreken?

Dat is niet zo makkelijk. Li Mei’s ouders hebben haar echt wel gestimuleerd om mee te spelen. Sannes ouders hebben haar wel eens gewoon tussen andere kinderen neergezet in de hoop dat ze zou ontdooien. Bij hen heeft dat niet geholpen en hun ouders bleven zitten met gemengde gevoelens over hun aanpak.

In dit programma helpen we kinderen hun vermijding geleidelijk aan los te laten. Voordat u daar meer over leest, kijken we nog even naar de reactie van Karl.

Karl

Karl reageert vaak een beetje raar op familiefeestjes. Op school praat hij nog steeds niet, maar daar heeft hij bij familie geen last van. Hij lijkt helemaal niet verlegen. Integendeel. Hij hangt vaak de clown uit, praat met een raar stemmetje, weigert een hand te geven, maar haalt even later wel kattekwaad uit. Zijn ouders ergeren zich aan dit rare gedrag. Zo doet hij thuis nooit.

Karl vindt het waarschijnlijk eng als de aandacht op hem gericht wordt. Hij weet zich geen houding te geven en zijn reactie is een beetje vreemd. In plaats van zich op de achtergrond te houden, trekt hij de aandacht juist naar zich toe door gek te doen. Hij krijgt hiermee de lachers op zijn hand.

Controle

Wie bang is, wil graag controle krijgen over een situatie. Karl houdt met zijn gedrag de situatie op zijn eigen manier onder controle. Zijn reactie lijkt op een “aanvalsreactie”. Door zelf tot actie over te gaan en de aandacht op zich te vestigen, wordt de situatie voorspelbaar voor hem.

Karl, Sanne en Li Mei zijn niet in staat om bij elke situatie de meest geschikte reactie te kiezen. Ze kiezen altijd dezelfde. Daarmee krijgen ze ook altijd dezelfde reacties van anderen. Zo blijft een situatie voor hen voorspelbaar en voelen ze zich veiliger.

Stap voor stap veranderen

We noemen dit programma voor kinderen ook wel een “dapperheidstraining”. We kunnen de angst niet voor een kind wegnemen. We kunnen een kind wel helpen om ondanks verlegenheid, mee te doen aan dingen die een beetje eng maar ook leuk of belangrijk zijn.