Hoe voelt u zich?
Het is niet fijn als je kind vaak bang is en niet lekker vrij omgaat met anderen. Dan komen er allerlei reacties en emoties bij ouders boven. Vooral als anderen zich er mee bemoeien en ook met hun eigen reacties komen.
De ouders van Timo
Als Timo wit wegtrekt in bijzijn van andere kinderen, vindt zijn vader het zielig. Van hem hoeft het niet zo nodig, die therapie. Hoewel het voor school misschien wel goed is, vindt vader het nogal ver gaan, zo’n hele behandeling voor een jochie van 6. Vader geeft vaak antwoord voor Timo. Misschien moet hij dat niet doen, maar het gaat vanzelf, omdat hij het al zo gewend is.
Timo’s moeder wordt een beetje heen en weer geslingerd. Soms vindt ze het echt zielig voor Timo en neemt ze hem in haar armen. Soms ergert ze zich. Daar schaamt ze zich voor. Zelf was ze trouwens vroeger ook best verlegen, al was het minder dan Timo. Voor haar was toch ook geen heel programma nodig? Soms zou ze hem gewoon naar buiten willen sturen en zeggen: “Doe nou maar eens normaal.”
Herkent u dit?
Verlegen kinderen roepen veel emoties en reacties op. Bij ouders, maar ook bij anderen. Medelijden, bescherming, maar ook ergernis, schaamte, onbegrip of twijfel. Soms verschillen ouders onderling erg in hun emoties en reacties. Soms hebben ouders last van reacties van anderen: mensen die zeggen: “Laat hem maar bij mij (in de groep) komen, dan heb ik hem zo aan het praten”, of familieleden die zeggen “Jij was vroeger net zo”.
Tegenstrijdige reacties en emoties komen veel voor. Als je kind niet lekker vlot met anderen meedoet, is dat zowel zielig als lastig en soms een beetje gênant. Geen reden dus om je te schamen voor tegenstrijdige gevoelens.
Twijfel
Sommige ouders vragen zich af of ze er wel goed aan doen om hun verlegen kind aan zo’n therapie bloot te stellen. Anderen vragen zich af of ze niet juist wat meer druk op de ketel moeten zetten. De nadruk ligt in de kennismakingsfase wel erg op plezier maken.
Twijfelt u ook?
Dan kunnen we u gerust stellen. De kennismakingsfase zal u een beeld geven van de manier van werken. U zult zien dat vertrouwen en plezier centraal staan. Maar u zult ook zien dat we snel stappen gaan zetten. Daarbij geven we een kind een duwtje in de rug. Tegelijkertijd zorgen we dat een kind de stappen zelf blijft maken en dat we hem niet omver duwen.
In de volgende fase leest u hoe we dat aanpakken. Om dat te kunnen doen moeten we kinderen het een en ander uitleggen over bang zijn. Daar kunt u bij helpen.